گیرندگان اسپرم در ناباروری چه کسانی هستند؟

اهدای اسپرم روشی است که فرد اهدا کننده در آن، مایع منی خود را که حاوی اسپرم های آزاد شده در هنگام انزال است را برای کمک به ایجاد بارداری و انجام لقاح به زوج نابارور دیگری اهدا می کند.

به این اسپرم اصطلاحا "اسپرم اهدایی" گفته می شود.

گیرندگان اسپرم اهدایی معمولا زوج هایی هستند که علت ناباروری شان مربوط به مرد می باشد. اهدای اسپرم یکی از روش های درمان ناباروری در مردان محسوب می شود و برای درمان ناباروری مردانه حاصل از اسپرم صفر و یا مواردی که دارای اسپرم های با شکل غیرطبیعی هستند، به کار برده میشود.

فرد اهدا کننده اسپرم، نمونه اسپرم را به بانک اسپرم یا مرکز ناباروری تحویل می دهد و در بیشتر بانک های اسپرم و یا مراکز ناباروری، مشخصات فرد اهدا کننده اسپرم به طور ناشناس و محرمانه باقی می ماند.

فرد اهدا کننده اسپرم باید حتما از نظر شرایط پزشکی به طور کامل بررسی شود و کلیه تست های عفونی، بررسی های ژنتیکی و غربالگری، قبل از فرایند اهدا انجام شود و سلامت کامل فرد توسط مرکز باروری و پزشک متخصص تایید شود.

اهدای اسپرم معمولا برای کمک به زنی که شریک مرد در زندگی ندارد و یا زوج هایی که مشکل ناباروری مردانه دارند و بیشتر جهت درمان ناباروری مردان، انجام می شود و در موارد زیر به کار برده میشود :

1- زمانی که هیچ یک از روش های درمان ناباروری مرد نتیجه نداده است.

2- هنگامی که مرد نمونه اسپرم دارد اما اسپرم ها مرده یا ناکارآمد هستند و یا درمان اسپرم صفر در مرد موفقیت آمیز نبوده است.

در ازای هر بار اهدای مایع منی به بانک اسپرم مبلغی به فرد اهدا کننده اسپرم پرداخت می شود، اما این مبلغ معمولا زیاد نیست و معمولا جهت جبران وقت و هزینه های انجام شده می باشد.

مراحل اهدای اسپرم

بر اساس توصیه سازمان غذا و دارو پیش از انجام اهدای اسپرم، انجام غربالگری برای بیماری های عفونی و بررسی تمام خطرات احتمالی برای فرد اهدا کننده اسپرم ضروری است.

اکثر بانک های اسپرم بازه سنی بین 18 تا 39 سال را برای اهداکنندگان اسپرم در نظر می گیرند والبته این محدوده‌ سنی در مراکز اهدا اسپرم مختلف، متفاوت است.

در صورتی که تمام تست ها و ارزیابی های فرد اهدا کننده اسپرم با موفقیت تمام شد، آن فرد جهت درمان و یا مشاوره ارجاع داده خواهد شد و بعد از انجام غربالگری های ضروری ، لازم است تا فرم رضایت نامه توسط فرد کامل شود و متعهد شود که هیچ گونه بیماری جنسی یا ژنتیکی ندارد و همچنین تعهد بدهد که با کودکی که توسط اسپرم اهدایی او متولد می شود، رابطه ای نداشته باشد.

پس از آن باید نمونه اسپرم از فرد تهیه گردد. قبل از اهدای اسپرم، واجب است که حداقل 2 تا 3 روز، از داشتن انزال چه از طریق رابطه جنسی و چه با استمناء خودداری شود.

اهدای اسپرم معمولاً در بانک اسپرم و از طریق استمناء در یک اتاق شخصی انجام می شود و نمونه اسپرم در یک ظرف استریل ریخته و نگهداری می شود.

در صورتی که اسپرم های فرد اهدا کننده دارای کیفیت مطابق با استاندارد ها باشند، فرد مورد نظر به عنوان اهدا کننده اسپرم انتخاب می شود. لازم به ذکر است که اکثر بانک های اسپرم، از تعداد محدودی از اسپرم های یک فرد اهدا کننده استفاده می کنند اما با این حال شرایط در مراکز مختلف متفاوت است.

گیرندگان اسپرم در ناباروری چه کسانی هستند؟

اهدای اسپرم روشی است که فرد اهدا کننده در آن، مایع منی خود را که حاوی اسپرم های آزاد شده در هنگام انزال است را برای کمک به ایجاد بارداری و انجام لقاح به زوج نابارور دیگری اهدا می کند.

به این اسپرم اصطلاحا "اسپرم اهدایی" گفته می شود.

گیرندگان اسپرم اهدایی معمولا زوج هایی هستند که علت ناباروری شان مربوط به مرد می باشد. اهدای اسپرم یکی از روش های درمان ناباروری در مردان محسوب می شود و برای درمان ناباروری مردانه حاصل از اسپرم صفر و یا مواردی که دارای اسپرم های با شکل غیرطبیعی هستند، به کار برده میشود.

فرد اهدا کننده اسپرم، نمونه اسپرم را به بانک اسپرم یا مرکز ناباروری تحویل می دهد و در بیشتر بانک های اسپرم و یا مراکز ناباروری، مشخصات فرد اهدا کننده اسپرم به طور ناشناس و محرمانه باقی می ماند.

فرد اهدا کننده اسپرم باید حتما از نظر شرایط پزشکی به طور کامل بررسی شود و کلیه تست های عفونی، بررسی های ژنتیکی و غربالگری، قبل از فرایند اهدا انجام شود و سلامت کامل فرد توسط مرکز باروری و پزشک متخصص تایید شود.

اهدای اسپرم معمولا برای کمک به زنی که شریک مرد در زندگی ندارد و یا زوج هایی که مشکل ناباروری مردانه دارند و بیشتر جهت درمان ناباروری مردان، انجام می شود و در موارد زیر به کار برده میشود :

1- زمانی که هیچ یک از روش های درمان ناباروری مرد نتیجه نداده است.

2- هنگامی که مرد نمونه اسپرم دارد اما اسپرم ها مرده یا ناکارآمد هستند و یا درمان اسپرم صفر در مرد موفقیت آمیز نبوده است.

در ازای هر بار اهدای مایع منی به بانک اسپرم مبلغی به فرد اهدا کننده اسپرم پرداخت می شود، اما این مبلغ معمولا زیاد نیست و معمولا جهت جبران وقت و هزینه های انجام شده می باشد.

مراحل اهدای اسپرم

بر اساس توصیه سازمان غذا و دارو پیش از انجام اهدای اسپرم، انجام غربالگری برای بیماری های عفونی و بررسی تمام خطرات احتمالی برای فرد اهدا کننده اسپرم ضروری است.

اکثر بانک های اسپرم بازه سنی بین 18 تا 39 سال را برای اهداکنندگان اسپرم در نظر می گیرند والبته این محدوده‌ سنی در مراکز اهدا اسپرم مختلف، متفاوت است.

در صورتی که تمام تست ها و ارزیابی های فرد اهدا کننده اسپرم با موفقیت تمام شد، آن فرد جهت درمان و یا مشاوره ارجاع داده خواهد شد و بعد از انجام غربالگری های ضروری ، لازم است تا فرم رضایت نامه توسط فرد کامل شود و متعهد شود که هیچ گونه بیماری جنسی یا ژنتیکی ندارد و همچنین تعهد بدهد که با کودکی که توسط اسپرم اهدایی او متولد می شود، رابطه ای نداشته باشد.

پس از آن باید نمونه اسپرم از فرد تهیه گردد. قبل از اهدای اسپرم، واجب است که حداقل 2 تا 3 روز، از داشتن انزال چه از طریق رابطه جنسی و چه با استمناء خودداری شود.

اهدای اسپرم معمولاً در بانک اسپرم و از طریق استمناء در یک اتاق شخصی انجام می شود و نمونه اسپرم در یک ظرف استریل ریخته و نگهداری می شود.

در صورتی که اسپرم های فرد اهدا کننده دارای کیفیت مطابق با استاندارد ها باشند، فرد مورد نظر به عنوان اهدا کننده اسپرم انتخاب می شود. لازم به ذکر است که اکثر بانک های اسپرم، از تعداد محدودی از اسپرم های یک فرد اهدا کننده استفاده می کنند اما با این حال شرایط در مراکز مختلف متفاوت است.